Als pijn zorgt voor verkramping van je lijf, je hoofd en ook je leven, help ik je graag weer te ontspannen en weer te genieten.
Ik begon in de zorg, maar het voorbeeld van mijn ouders (zelfstandige ondernemer zijn en vooral geen baas boven je) bleef kriebelen. Dit zorgde ervoor dat ik, in mijn ogen, de ideale combinatie kon starten. Een eigen salon met schoonheids en pedicure behandelingen. 15 Jaar heb ik mijn salon met liefde en plezier gehad. Maar toch voelde dit niet als mijn missie.
Ondertussen ben ik moeder geworden. Onbewust begon het wegcijferen van mijzelf. Nog geen 6 jaar later verloor ik mijn moeder. Wow, dat voelde alsof de grond onder mijn voeten weg viel, maar ook vooral mijn hulplijn voor al mijn vragen. Zo goed en zo kwaad als het kon ging ik door. Want dat moet. Een moeder moet door. Tijd voor stilstaan en pijn was er niet. Dat waren toen mijn gedachten. Ik had geen ander voorbeeld.
Ondertussen bleef de uitspraak van mijn moeder aan mij knagen. Haar uitspraak was; als er tijd van leven komt dan … Mijn moeder heeft die tijd niet gekregen. Ze werd ziek en overleed na een kort ziekbed.
Mijn lijf voelde niet goed, overal pijn. Ik luisterde niet naar mijn lijf en hoofd en bleef maar door rennen. Dit was niet bevordelijk.
Er kwamen steeds meer klachten. Doorrennen, negeren en niet accepteren. Dat was dus mijn grootste valkuil en mijn grootste leermoment!
Want wat mijn moeder deed, deed ik ook altijd. 110% zorgen voor anderen en als er tijd van leven komt dan….
Dit was mijn moment om afscheid te kunnen nemen van mijn pijn. Ik moest het omdraaien. Nu ik de tijd van leven neem, ga ik ........
Pijn is niet mijn identiteit. Ik maak alle keuzes doordat ik luister naar de signalen van mijn lijf, ik de signalen serieus neem en ontspan. Ik kan mijn leven zelf indelen. Ik houd wel rekening met mijn lijf en pijn maar het is niet de leidraad van mijn leven. Mijn moeder draag ik met een warme herinnering in mijn hart. Maar haar zin: Als er tijd van leven komt dan… die blijf ik omdraaien. Ik neem de tijd om te leven. Ik kijk anders tegen pijn aan. Ik wil weten wat die pijn mij vertelt en het waarom hij er is. Vanuit daar ga ik verder. Hop en door blijft een valkuil omdat ik 110 % voor iedereen wil zorgen, maar doordat ik eerst voor mijzelf zorg, kan ik ook 110 % zorgen zoals ik wil. De pijn is nog maar een klein onderdeel van mijn leven.
“Houd van eten in alle vormen, zoals het koken, maar ook zeker
het opeten.”
“Ik ben een leeuwin
als het gaat
om mensen
van wie ik hou.”
“Praat soms, stiekem heel vaak, sneller als dat ik nadenk. Hierdoor kom ik dan lomp uit de hoek.
Maar wat ik zeg komt recht uit mijn hart.”
“Nog steeds ben ik een paardenmeisje en deze liefde mag ik delen met mijn dochter.”
“Ik zing heel graag,
maar alleen
in de auto.
Vals en hard.”
Als pijn ervoor zorgt dat je leven stil komt te staan en je niet meer kunt doen waar je van geniet moet het anders. Maar hoe? De medische wereld geeft je medicijnen, kijkt naar het lijf. En zien ze geen oorzaak of het medicijn werkt niet voldoende voor de oorzaak. Word je afgescheept met het antwoord: het zit tussen de oren. Voor een moeder is het verschrikkelijk. Ze ziet niet alleen haar leven dat stilstaat, maar ook het leven van haar gezin komt stil te staan of verandert drastisch.
Voor deze moeders gaat mijn vuur branden. Inderdaad het zit tussen de oren, maar ook tussen de tenen en de kruin. Ik zie een lichaam, geest en emotie als één. En zo is het ook met de pijn. Dit zit niet alleen in het lijf, maar ook in de geest en veroorzaakt ook emoties. Alle pijn neem ik serieus. De verkramping die de pijn veroorzaakt ga ik ontrafelen. Samen, stap voor stap, met jou. Zodat jij weer controle krijgt. En ontspannen kunt leven.
NEEM CONTACT OP
